Kampverslag eerste kamp 2017

Op de maandag ochtend, tijdens de stilte voor de storm zaten wat zwervers bijeen in de zon, te wachten op de kinder stemmen, aangezien de kinderen met de trein zouden komen en het laatste stuk zouden lopen, de kinderen van AZC school ‘de Vlieger’ uit Dronten, kinderen uit andere landen, met andere culturen en gewoontes, die veelal geen nederlands spreken. Wat dat ging brengen? waar we tegen aan gingen lopen? Op dat moment hoorden we enthousaiste drukke kinder stemmen in de verte, en stonden op, voorbereid om een leuk kamp te gaan hebben. 

En dat is het absoluut geworden, met handen en voeten spellen uitleggen, met om de paar zinnen kinderen die wederzijds vertaalden. Twee jongens waren nog maar een maand in Nederland, konden enkel de woorden sorry en joef (juf). Dit kamp hebben we ze de woorden ‘goed’ en ‘spelen’ en ‘bever’ horen leren. De foto speurtocht, de huifkar toch en magic john vielen allemaal ontzettend in de smaak, en magic john was werderom geweldig! Naast dat het fijne vrolijke enthousiaste kinderen waren, die ontzettend leuk en ethousiast zijn geweest, was het voor veel zwervers wel even schakelen. 

Taal en religie waren verwachte bijzonderheden van het kamp, maar uiteraard waren er wat culturele verschillen en uitspraken die we niet hadden zien aankomen. Bij het innemen van het snoepgoed na de reis, werd het ‘inlever’ krat gevuld, met broden, maaltijden, sausjes en dipjes, en slechts verbazing wekkend weinig zoete snoepjes. Op dag twee, kwam er een jongen met een schuldige blik bekennen dat hij in het zijvak van zijn tas nog eten had gevonden, het was het een verkruimeld koekje dat er echt al langer dan twee dagen in had gezeten. De kruimels zijn in de prullenbak beland en hij kon opgelucht door spelen, wat een eerlijkheid! 

De oude truc, de kinderen niet vertellen dat er pannenkoeken worden gebakken, maar ze voor de gek houden door spruitjes op het menu te zetten. Met aan het avondeten blije gezichtjes als gevolg omdat de pannenkoeken toch goed zijn gelukt. Dat was ook in 2017 weer het plan. Met treurige gezichten vertelde de tent meezen en juffen dat we spuitjes aten, waarna de kinderen hun blijdschap niet op konden ‘lekker joef!’ was menig reactie. Toen er pannenkoeken op tafel werden gezet keken veel kinderen verbaast op, is dit avondeten? sommige van de kinderen hadden nog nooit een pannenkoek gezien, en zoet avond eten was iets vreemds. de paar kinderen die al langer in Nederland waren staken net als de tent meesen en juffen met veel enthousiasme hun eerste hap in hun mond, waarna de rest ook voorzichtig ging proeven, en toen ik ze zag opstaan voor een tweede ronde durf ik nu te zeggen, zoete pannekoeken zijn voor geen enkel kind te weerstaan.

Door Marloes de Vries