Kampverslag eerste kamp 2011

Dit was voor mij de eerste keer dat ik mee was op het Delfsche Zwervers kinderkamp. Dit terwijl ik al 3 jaar bij de Zwervers kwam, en zelfs al in de Kampcommissie heb gezeten! (korte verhaal: Bram had me overgehaald).

Het was erg leuk. Omdat dat wel erg kort door de bocht is wil ik ook nog wel wat kwijt over wat specifiek leuke momenten, punten van goede organisatie, maar ook de wat mindere punten.

Een van de grappigste momenten vond ik dat Josko verkleed als holbewoner Maaike ontvoerde, waarna tal van kids eigenlijk ook wel ontvoerd wilde worden. Dat terwijl er een groep een hut in elkaar aan het timmeren was (in de constructieve versie van het woord) en de meiden het leuker vonden om gordijnen te maken voor de hut. Een heerlijke drukte.

Iets minder geslaagd was de speurtocht naar de huifkartocht (de tocht zelf was weer prima). Het koste heel, heel, veel overredingskracht om iedereen aan het lopen te houden. De belofte dat de terugweg per huifkar was deed weliswaar wonderen, maar had uiteindelijk ook niet genoeg invloed dat het daarna soepel ging.

Maar, al dat getouwtrek maakte wel de weg vrij voor een ander hilarisch moment: namelijk de het lang zal ze leven zing actie voor de beheerder van het kampterrein die jarig was. Het idee was dat we zouden doen alsof we weer een wandeling gingen maken, en vooral met extra overdreven gezeur: van de kids dat ze echt geen zin hadden, en van de leiding dat ze echt door moesten lopen. En zo trok de stoet voor het huis van de beheerder langs, die daar op zijn terras zijn feestje aan het vieren was. Je zag ze al kijken: ojee, daar heb je weer zo'n groep. Arme leiding, arme kinderen. Hoe groot was dan ook de verrassing toen we opeens gingen zingen! Geweldig dat iedereen meedeed.

Een goed organisatorisch punt vond ik het eten. Dat was echt zeer goed verzorgd en vooral ook goed gezond. Van mijzelf kan ik zeggen dat ik in een normale week niet zo gezond eet als het eten dat ik op het kampje kreeg voorgeschoteld. Ook goed om te zien dat de zeurders over het eten toch snel wel dat brood met pitjes gingen waarderen.

Minpuntje: Pannenkoeken bakken in je eentje met 7 pannen tegelijk is een slecht idee, net als super-uber-meergranenpannekoekenmeel, maar pannenkoeken blijven pannenkoeken en worden bij voorbaat meer gewaardeerd dan spruitjes.

Een ander goed organisatorisch punt vond ik hoe is omgesprongen met het 'buikkramp drama.' Tijdens het kinder-casino werden we opgeschrikt door een hevig gegil van een van de kinderen. Snel werden alle kinderen uit de tent gehaald en werd onze EHBO' er ingeschakeld, die de ambulance belde. In de tussentijd werd de rest van de kinderen verplaatst naar een ander veld, waar we vervolgens weer spelletjes gingen doen. Uiteindelijk bleek het allemaal mee te vallen en kon iedereen weer terug zonder nachtmerries.

Helaas weet ik nu al dat ik op de volgende kampjes niet mee kan, maar anders zou ik het zeker weer doen. Kampleiding zijn is een ervaring opzich (en de een is er meer voor gemaakt dan een ander) en de grootste beloning (teken van waardering) is wanneer kinderen het volgende jaar, ondanks de wisselende signalen tijdens het kamp, toch gewoon weer mee willen.

Door Bart van Osnabrugge